Më 26 qershor 1998, në fshatin Studençan të Suharekës, historia e rezistencës shqiptare në Kosovë mori një kthesë të madhe. Në një kohë të mbushur me pasiguri, furtuna dhe sfida të jashtëzakonshme, dy njësite të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës – njësiti “LISI” dhe njësiti “ÇELIKU 50” – u bashkuan për të themeluar Brigadën 123 të UÇK-së në Zonën Operative të Pashtrikut (ZOP).
Ky akt nuk ishte vetëm bashkim njësish, por një vendim historik që mishëronte vullnetin e patundur për çlirim, forcën e unitetit dhe guximin për të përballuar një okupator shekullor. Në kohën kur Kosova gjendej nën kthetrat e një regjimi brutal serb, themelimi i kësaj brigade shënoi një kthesë në organizimin dhe strukturimin e forcave çlirimtare në rajon.
Brigada 123 u formua në një realitet të hidhur: në kushte lufte të pabarabartë, të rrethuar nga pengesa të jashtme dhe të brendshme. Ajo sfidoi jo vetëm forcat pushtuese, por edhe skepticizmin e atyre që nuk besonin në vizionin e luftës për liri, apo kishin dallime strategjike e politike në mënyrën se si duhej të zhvillohej ajo.
Megjithatë, burrat dhe gratë që u rreshtuan në radhët e Brigadës 123, të udhëhequr nga strategët e kohës, gjetën gjuhën e përbashkët, vendosën për një vizion të qartë dhe një platformë të përbashkët për luftë. Me vendosmërinë për të mos u kthyer më prapa, ata krijuan një strukturë që do të luante rol vendimtar në rezistencën dhe betejat për çlirim.
Sot, në vendin ku u themelua kjo njësi – në Studençan – valon krenar flamuri kuq e zi, pranë pllakës përkujtimore që nderon Brigadën 123 dhe të gjithë ata që u flijuan për lirinë e Kosovës.
Lavdi të përjetshme dëshmorëve të rënë për liri!
Respekt i thellë për invalidët dhe veteranët e UÇK-së!
Nderim për të gjithë ata që kontribuan në çlirimin e atdheut – me pushkë, me fjalë, me përkushtim!
